می‌دانیم برای غلبه بر مشکلات تحریم و تبعات آن یعنی تــورم و محدودیت درآمد ارزی حاصل از صادرات نفت، باید به اشــتغال مولد و صادرات غیرنفتی بهــا دهیم، با وجود ایــن هیچ برنامه مشخص و چشــم‌انداز روشنی در ساختار دولت مشاهده نمی‌شود.این در حالی است که ایران با جمعیتی در حدود یک درصد جهان و وسعتی در همین مقیاس، باید امروز دستکم ۱۶۵ میلیارد دلار صادرات ســالانه داشته باشــد که البته در اسناد بالادستی نظیر چشم‌انداز ۱۴۰۴ و اقتصاد مقاومتی نیز در همیــن محدوده هدف‌گذاری و ابلاغ شــده است.

اما گویا دولت دوازدهم بیش از هر دولت دیگری نفتی است و بیش از اسلاف خود نســبت به صادرات غیرنفتی بی‌توجه است؛ چرا که آمارهــای صادرات غیرنفتی در حال افولند و گمرک از انتشار اطلاعات تجاری کشور منع شده و روز ملی صادرات نیز پس از ۲۳ ســال، برگزار نشد تا ثابت شود گرچه جنگ اقتصادی آمریکا بر بنیان تجارت خارجی طراحی شده، اما دولت نسبت به این جبهه جنگ کاملاً بی‌تفاوت است و صادرات غیرنفتی را نه حمایت از تولید داخلی می‌داند، نه فرصت و محملی برای اشــتغال‌زایی و نه جایگزین مناســبی برای درآمدهای تحلیل رفته نفتی!

علاوه بر اینها درآمد و ثروت حاصل از واقعی کردن نرخ ســوخت نیز به جای مصرف هدفمند در پروژه‌های اشتغال‌زا و صادرات محور، قرار اســت بین مردم توزیع شود تا خود مبنای مشــکلات جدید و جدی برای آیندگان شود و بالاخره هیچ اصلاح و تسهیلی در کاهش ضوابط دســت و پاگیر فعالان اقتصادی، رفع مشکلات تولید، تزریق منابع لازم برای به حرکت درآوردن چرخه‌ای تولید شرکت‌هایی که در حال از دست دادن توجیه اقتصادی خود هستند، رفع مشکل جابه‌جایی ارز و یا افزایش نقش مشارکتی بخش خصوصی در تصمیم‌گیری‌های دولت نیز مشاهده نمی‌شود که منشأ امیدواری به آینده باشد.

برای غلبه بر تحریم‌ها و پیروزی در این جنگ اقتصادی و نیل به چشــم‌انداز افق ۱۴۰۴ و اهداف اقتصاد مقاومتی، این شیوه عمل، کارایی لازم را ندارد.